III etap  Sztolnia Ochrowa

I tu jak poprzednim razem trzeba było poczekać na przewodnika, po wcześniejszym zapisaniu się na daną godzinę zwiedzania. Czas oczekiwania nikomu się nie dłużył w tak urokliwym miejscu. Wejście do sztolni przykuwało uwagę i zachęcało do zrobienia sobie krótkiej sesji zdjęciowej. Wszystko za sprawą dwóch bajkowych postaci z długimi nosami, strzegących wrót do czerwonej planety Mars.

Ponownie musieliśmy założyć kaski i ciepłe bluzy, ponieważ wewnątrz kopalni utrzymywała się temperatura na poziomie 7 stopni Celsjusza. Sztolnia Ochrowa różniła się od odkrytej wcześniej Sztolni Gertruda zarówno wysokością, kształtem jak i barwą. Wypełniony przez dziesiątki lat wodą 130 metrowy tunel zachował swój surowy klimat. Kręte korytarze zostały zachowane w naturalnym kształcie. Były ciasne i niskie, ponieważ wydrążono je w przeszłości prymitywnymi narzędziami. Ślady osmalenia wskazywały, że średniowieczne chodniki były kute ogniem.

W czasie krótkiego spaceru dolnośląskim podziemnym szlakiem natrafiliśmy na fragment zalanego szybu. Z bliska mogliśmy zobaczyć potęgę wody, która z jednej strony odcięła dostęp do wielu tuneli, a z drugiej stała się konserwatorem historii, ponieważ wypełniła puste przestrzenie. W zalanym szybie zostało odkryte kompletne urządzenie do odwadniania. Od kilkumetrowego szybu znajdującego się wciąż pod wodą odchodziły drewniane rury wchodzące w skład systemu odwadniającego sprzed kilkuset lat.

Kolejnym dobrodziejstwem oferowanym na terenie Kopalni Złota w Złotym Stoku okazała się woda arsenowo-żelazowa, wypływająca ze źródełka przy wejściu do Sztolni Ochrowa. Po trzech wiekach wydobywania złota jego złoża znacznie się zmniejszyły, dlatego na początku XVIII wieku bardziej opłacalnym stało się pozyskiwanie arsenu mającego zastosowanie w lekach, przy produkcji szkła i półprzewodników. Źródło Wody Arsenowo-Żelazowej uznano w 1914 roku za wodę leczniczą, przyspieszającą gojenie się ran oraz poprawiającą stan zdrowia przy anemii. Po poznaniu leczniczych właściwości zanurzyliśmy w wodzie dłonie i ruszyliśmy w kierunku osady górniczej, ostatniej atrakcji w Kopalni Złota.