Już tylko pół godziny dzieliło nas od szczytu - Śnieżki - Królowej Karkonoszy. Stanęliśmy przed wyborem ścieżki. Na prawo prowadził czerwony szlak na Śnieżkę tzw. “Zakosami”. Na lewo biegła szeroka trasa niebieska, łagodnie prowadząca na sam szczyt Śnieżki. Po zapoznaniu się z tablicą informacyjną zdecydowaliśmy się zdobyć Śnieżkę czerwonym szlakiem, który na tym etapie wydawał się do pokonania bez większych problemów. Dopiero na trasie poznaliśmy jego prawdziwe oblicze.

Większość ludzi zdobywa szczyt Śnieżki korzystając z wyciągu krzesełkowego a następnie po przejściu obok schroniska “Dom Śląski” wspina się na samą górę popularnymi “Zakosami”. Czerwony szlak na Śnieżkę dosyć stromo prowadzi pod górę. W okresie szczytu sezonu turystycznego Karkonoski Park Narodowy wprowadza ruch jednokierunkowy na tym odcinku. Wówczas na najwyższy szczyt Karkonoszy można wejść tzw. “Zakosami”, ale zabronione jest zejście “po swoich śladach”. W takich przypadkach w dół prowadzi wyłącznie szlak niebieski. Dlatego podczas naszej wspinaczki “Zakosami” wielokrotnie oglądaliśmy się za siebie.

Budynek w stylu “modernizmu” został wzniesiony w latach 1966-1974. Architekci byli zafascynowani kulistymi przestrzeniami. W latach 50-tych było głośno o niezidentyfikowanych obiektach latających. Futurystyczny budynek Obserwatorium Meteorologicznego wyeksponowano na XIX Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Górny dysk o średnicy ok 13 metrów mieści Obserwatorium Meteorologiczne. Średni dysk o średnicy 20 metrów stanowi zaplecze techniczne. Dolny dysk mający 30 metrów średnicy wykorzystywano w celach gastronomicznych. Restauracja w dolnym spodku jest nieczynna dla turystów. Prawdopodobnie zostanie ponownie otwarta w 2025 roku.